الهام اصلی این نما از تعامل پویای نور و سایه گرفته شده است. شکست‌ها و بیرون‌زدگی‌های منظم در سطح نما، علاوه بر ایجاد عمق بصری، الگوهای متغیری از نور و سایه را در ساعات مختلف روز به نمایش می‌گذارند. این بازی‌های بصری حس زندگی و حرکت را به نما می‌بخشند و بر ارتباط پویا میان ساختمان و محیط اطراف تاکید دارند.
از سوی دیگر، استفاده از آجر در قالب‌های غیرمتعارف، به‌نوعی بازتابی از تلفیق سنت و مدرنیته است. این طراحی، احترام به گذشته را در کنار نگاه به آینده نشان می‌دهد. ترکیب خطوط منظم و شکست‌های هندسی، حس تعادل میان استحکام و لطافت را به بیننده القا می‌کند. در عین حال، الگوهای تکرارشونده آجرها، یادآور معماری سنتی ایرانی، مانند بادگیرها و حیاط‌های آجری، هستند.
یکی دیگر از جنبه‌های مهم طراحی، توجه به اصول معماری پایدار است. متریال آجر، به دلیل خاصیت عایق حرارتی و ظرفیت گرمایی بالا، کمک می‌کند تا مصرف انرژی در ساختمان کاهش یابد. همچنین، طراحی شکست‌ها و برآمدگی‌های نما، نقش موثری در کاهش تابش مستقیم خورشید و بهبود تهویه طبیعی ایفا می‌کند. این جزئیات، علاوه بر زیبایی بصری، کارکردی عملی در راستای بهبود آسایش حرارتی ساکنین دارند.
