در این پروژه، سازمان‌دهی حجمی بر اساس ایجاد تعادل میان فضاهای عمومی و خصوصی انجام شده است.فرم کلی ساختمان به واسطه عقب‌نشینی و پیش‌آمدگی‌های حجمی به شکل L طراحی شده است که این حرکت نه تنها به تفکیک عملکردی فضاها کمک می‌کند،بلکه خوانایی معماری را نیز تقویت می‌نماید.
در بخش شرقی ساختمان،فضای نشیمن و آشپزخانه با محوریت تعامل و دید به فضای باز جانمایی شده است.استفاده از شفافیت گسترده و سطوح شیشه‌ای در این بخش،پیوستگی بصری بین فضای داخلی و محوطه خارجی را تقویت کرده و حسی از گشودگی و ارتباط با طبیعت را به کاربران منتقل می‌کند.
بخش غربی که شامل اتاق‌های خواب است،با یک پیش‌آمدگی حجمی نسبت به فضای عمومی تعریف شده تا حریم خصوصی بیشتری ایجاد شود.این پیش‌آمدگی علاوه بر تأکید بر تفکیک عملکردی،باعث پویایی در حجم کلی پروژه شده و فرم معماری را به شکلی ساده اما قدرتمند بیان می‌کند.
در بخش پشتی ساختمان، حیاط خلوت به عنوان عنصری طراحی شده است که با عملکرد دوگانه خود،هم فضایی برای استراحت و آرامش فراهم می‌آورد و هم نور طبیعی بیشتری را به بخش‌های داخلی هدایت می‌کند.این حیاط خلوت به گونه‌ای طراحی شده که هم درون‌گرا بوده و هم از تعامل با عناصر طبیعی در اطراف بهره‌مند شود.
استفاده از متریال‌هایی مانند سنگ با بافت طبیعی و سطوح چوبی در جداره‌ها،حس انسجام میان معماری و طبیعت پیرامونی را تقویت می‌کند.همچنین،ترکیب آبنما و عناصر سبز در محوطه‌سازی،تجربه‌ای چندحسی برای مخاطب ایجاد کرده و فضای پروژه را به فضایی دلنشین و آرامش‌بخش تبدیل کرده است.
